Akademia Zapomnianych Arcydzieł Filmowych przy DDK „Węglin” w Lublinie ma zaszczyt zaprosić na tematyczny cykl kina klasycznego – „M” jak Medycyna.
Dzisiaj, w samym środku epidemii koronawirusa, wszystkich nas bombardują właśnie wezwania, by nie dotykać innych, by się odizolować, by zachować odpowiednią odległość fizyczną. Co to oznacza dla nakazu „nie dotykaj mnie”? Ręce nie potrafią dosięgnąć drugiej osoby – możemy zbliżyć się do siebie tylko od wewnątrz, a oknem na to „wnętrze” są nasze oczy. W dzisiejszych czasach, kiedy spotykasz kogoś bliskiego (a nawet osobę obcą) i zachowujesz odpowiednią odległość, głębokie spojrzenie w oczy może ujawnić więcej niż intymny dotyk.
Slavoj Žižek
We wrześniu 2021 zapraszamy Państwa serdecznie na cykl (post)pandemiczny, który w zamierzeniu konfrontuje traumatyczne doświadczenie epidemii z refleksją i obserwacją choroby, chorego i lekarza z perspektywy klasycznego kina. Nasz świat półtora roku temu wstrzymał się w swym nieprzytomnym dotąd pędzie, zamknęliśmy się w domowych zaciszach jak bohaterowie Dekamerona. Paradoksalnie umożliwiło to pouczającą introspekcję, refleksję, ćwiczenie sceptycyzmu i autoironii. Opowiedzmy sobie „ludzkie” historie o zdrowiu i chorobie tak by nie zabrakło w tym pozornie „bezludnym” czasie doświadczeń wspólnoty. Odnajdziemy te historie w medialnym odbiciu ekranów. Kino uczy od ponad stu lat czym jest „niejasne zwierciadło” ekranowanych fantazji i lęków ludzkości. Jeszcze raz przekonajmy się na bardzo aktualnym przykładzie cywilizacyjnego kryzysu, że „terapia – szczepionka – choroba – zaraza – lęk” to znaczące sygnały, iż życie nie składa się tylko z przereklamowanej „normalności”. Zdezorientowani przez pandemię mamy punktu odniesień. W nowej sytuacji spojrzymy odważnie w przyszłość poprzez przeszłość. Klasyczne kino w epoce C-19 pokazuje nam i uczy doświadczenia bliskości z dawno minionymi ludźmi, których uwodzicielskie cienie i intymne spojrzenia wciąż odbijają się na filmowej kliszy. Dystans cielesny do tych ekranowych postaci tylko wzmacnia intensywność naszych więzi z nimi, pokazuje wspólnotę uczuć. Jeszcze raz oddajmy głos filozofowi, który jest maniakiem kina zupełnie jak my. Žižek zauważa: Dopiero teraz, kiedy muszę unikać wielu bliskich mi osób, w pełni doświadczam ich obecności, ich znaczenia dla mnie.
Kurator cyklu – dr hab. Rafał Szczerbakiewicz
Dotychczas odbyły się:
