12.05.2022
Behind The Mask (Wielka Brytania 1958, 1g. 39.min)
reżyseria: Brian Desmond Hurst
scenariusz wg powieści „The Pack”: John Hunter
obsada: Michael Redgrave (Sir Arthur Benson-Gray), Tony Britton (Philip Selwood), Carl Mohner (Carl Romek), Niall MacGinnis (Neil Isherwood), debiutująca – Vanessa Redgrave (Pamela Benson-Gray) i inni.
Młody irlandzki reżyser Brian Desmond Hurst wyjechał z Europy i wprawiał się w reżyserię pracując w USA jako asystent samego Johna Forda. Wkrótce potem Hurst wrócił do Wielkiej Brytanii i nakręcił, powszechnie uważany, pierwszy irlandzki film dźwiękowy „Irish Hearts” (1934). Dwa lata później nakręcił film, który spowodował, że władze w jego rodzinnej Irlandii Północnej zakazały dystrybucji: „Sam sobie sami” (1936), opowieść o irlandzkim buncie przeciwko rządom brytyjskim w 1921 roku. Hurst ponownie wpadł w kłopoty z cenzurą dzięki adaptacji „Serca oskarżyciela” według Edgara Allana Poe (1934), która została zakazana w wielu rejonach Wielkiej Brytanii jako „zbyt przerażająca” dla publiczności. Te incydenty nie zniechęciły jednak Hursta do realizacji kontrowersyjnych filmów. Zrealizował m.in. mroczny film „W nocy ognia” (1939) – uważany za jeden z pierwszych brytyjskich filmów „noir”. W czasie wojny Hurst zrealizował m.in. „Niebezpieczne światło księżyca” (1941), ceniony film (przy okazji filmowe polonicum) o amerykańskiej reporterce w Anglii, która zakochuje się w polskim pianiście na wojennym wygnaństwie (film spopularyzował wówczas utwór muzyczny „Koncert Warszawski”). Jednak obrazem, z którego jest najbardziej znany i poważany to „Scrooge” (1951) – uważany przez krytyków i publiczność za najlepszą wersję klasycznego opowiadania Karola Dickensa „Opowieść wigilijna”.
W swoim dramacie medycznym „Behind The Mask” schyłkowy Hurst opowiada zawikłaną historię młodego chirurga Philipa, odgrywanego przez ówczesną gwiazdę wyspiarskiego kina Tony’ego Brittona. Philip zaczyna karierę pod opieką doświadczonego lekarza Sir Arthura, którego gra legenda angielskiej kinematografii Michael Redgrave’a. Philip jest zaręczony z córką Sir Arthura, w której roli debiutuje prawdziwa córka mistrza – Vanessa Redgrave. Mamy w filmie wątek polski, nieintencjonalnie humorystyczny dla polskiego widza. Film jest poprawnym gatunkowo dramatem medycznym roztrząsającym etyczne konteksty zawodu. Zwraca uwagę kolorowa realizacja w niezbyt naturalnych barwach charakterystycznych dla ówczesnej technologii brytyjskiej kinematografii.
