Akademia Zapomnianych Arcydzieł Filmowych przy DDK „Węglin” ma zaszczyt zaprosić na tematyczny cykl kina klasycznego – Celuloidowe „historie”.

Wizualizacja przeszłości na ekranie zawsze była i wciąż jest jednym z największych wyzwań kinematografii artystycznej. Ludzie nieustannie mają problem z przeszłością. W swojej współczesności czujemy przemożną obecność historii i jej wpływ na dzień dzisiejszy. Bywa, że jest to dla nas zobowiązanie dziedzictwem, innym razem jest to dobra lekcja złych i dobrych wyborów, a niejednokrotnie przeszłość jest determinującym przekleństwem wspólnoty. Wszystko to jest symbolicznym doświadczeniem cywilizacyjnym. Ale z drugiej strony historia materialnie objawia się dość niepewnie w niewyraźnych sygnaturach, widmach przeszłości, ruinach, niewiernych obrazach i fragmentach zaginionych tekstów. W sensie substancjalnym historię spowija fascynująca wszystkich i zarazem nieprzenikniona tajemnica. Kino jako sztuka jednocześnie wizualna i procesualna od razu wydała się predestynowana do reprezentowania współczesnych wyobrażeń naocznego kształtu historii. Można na ekranie pokazać jej wizualny uroku, można symulować dziejowe procesy. Zawsze jednak jest to ryzykowny eksperyment odtwarzający hipotetyczny obraz przeszłości. W związku z tym filmy bywają zapobiegliwie drobiazgowe w wizualizacji dziejów. Albo odwrotnie ekranizacje historii nie przejmują się umownym czy wręcz fantazmatycznym kształtem jej inscenizacji. Historia jawi się na ekranie w epickim oddaleniu - niemal jak ruchomy fresk starający się opowiedzieć i opisać spory zakres przeszłych wydarzeń. Ale równie ciekaw jest film historyczny, który skupia się na indywidualnym losie znaczących w dziejach jednostek. Ekranowe „historie” opowiadają o starożytnych wydarzeniach, ale nie mniej trudne są ich próby opisania dziejów nowożytnych. W tych komplikacjach, interpretacjach i różnych ujęciach przyjrzymy się w Akademii w tym roku bardzo różnym propozycjom radzenia sobie z problemem historii estetyk i technik klasycznego kina.