Kama Sokolnicka “Fałdy / Folds” – 28.04-23.05 KIOSK ZE SZTUKĄ
FAŁDY (Lublin 2025)
bawełna, stal, druk UV, różne wymiary
Zasłona, w zależności od tego, jak użyta chroni, podkreśla wagę, dodaje lekkości, osłania, może jednak też ukrywać, dzielić, utrudniać dostęp lub zasłaniać widok, sygnalizując nietransparentne intencje.
W „Fałdzie” (le pli) Gilles Deleuze interpretuje świat jako ciało nieskończonych fałd, które przeplatają się przez skompresowane czas i przestrzeń. Fałda – zasada budowy świata prowadzi do nieskończoności kontynuacji, jest rodzajem opisu zachowania mechanizmów żywych w ich nieustannej zmienności. W japońskim ogrodzie zen, skomponowanym z określonej ilości kamieni, jeden kamień jest zawsze ukryty przed wzrokiem, niezależnie od perspektywy widza. Natura umysłu nie jest w stanie objąć jednocześnie wszystkich elementów obrazu aż po horyzont.
Pierwsza odsłona „Fałd” pojawiła się we Wrocławiu w 2017 roku ramach działań ESK. Jest to trzyczęściowy relief, osadzony na ścianie budynku Barbary, pośród tego, co w głównej mierze stanowi przykład modernistycznej architektury Wrocławia po II wojnie światowej. Części reliefu to zasłony odlane w białym, samoczyszczącym betonie – marmurze współczesności. Beton miał być panaceum na kryzysy mieszkaniowe, jednak jego produkcja odbywa się ogromnym kosztem środowiska naturalnego. Sprany antyk reliefu odnosi się do idei demokracji, która jest różnie definiowana i zmienia się na przestrzeni wieków. Fałdy powstały w kontekście Europejskiej Stolicy Kultury Wrocław 2016, kiedy w społeczeństwach europejskich pojęcie „żelaznej kurtyny” nadal wywoływało emocje. W ludzkich umysłach wciąż przebiega jej nieustanny montaż i demontaż. Instytucja ESK od lat bierze udział w transformacji funkcji tej kurtyny – z dzielącej w dekoracyjną. Czy proces ten przebiega pomyślnie? Czy i jakie ma znaczenie w dzisiejszości, jakże innej od tej sprzed niemal dekady?
KAMA SOKOLNICKA – urodzona w 1978 we Wrocławiu. Artystka wizualna, projektantka książek, okładek albumów oraz ilustracji. Jej praktyka artystyczna opiera się na montażu jako procesie konceptualnym. Obserwując relacje zachodzące między przekaźnikiem a receptorem, jej prace są uwagami na temat niedoskonałości i błędów w czytaniu, słuchaniu i rozumieniu. Jej prace charakteryzuje powściągliwość w użyciu materiałów oraz zróżnicowane pod względem formy – od kolażu, malarstwa, obiektu, instalacji site-specific, po rzeźbę betonową. Jej prace były prezentowane m.in. na Liverpool Biennial, Museum of Contemporary Art in Belgrad, FRAC Alsace, Ludwig Museum w Budapeszcie, Luleå Art Biennial, Kunsthaus Dresden, Beit Ha ‘ir w Tel Awiwie i Zachęta – Narodowa Galeria Sztuki w Warszawie. Współpracuje z galerią BWA Warszawa.
O projekcie:
MANIFESTY DLA PRZYSZŁOŚCI to kontynuacja projektu o tym samym tytule, który był realizowany w 2021 roku w Dzielnicowym Domu Kultury „Węglin” w Lublinie. Miał on formę siedmiu realizacji (Manifestów) eksponowanych na słupie przed domem kultury, który w tamtych, pandemicznych, warunkach był jednym z możliwych sposobów komunikacji z mieszkańcami dzielnicy. Zadawaliśmy wtedy pytania o rolę artysty, odbiorcy i instytucji kultury w zmieniającej się rzeczywistości. Tymczasem, patrząc z dzisiejszej perspektywy na rok 2021, znaleźliśmy się w przyszłości. Jak zatem ona wygląda? Jakie są wyzwania, które stoją przed nami i czy są one tak różne od tych sprzed trzech/czterech lat?
MANIFESTY DLA PRZYSZŁOŚCI są wieloetapowym projektem, który opowiadając o problemach współczesności, wypracowuje nowe rozwiązania, kreując pozytywny obraz świata. Jest to propozycja cyklu wystaw, działań performatywnych i spotkań, którym towarzyszyć będzie publikacja dostępna w wersji drukowanej i cyfrowej.
Przy udziale artystx i teoretyx kultury, staramy się opisać teraźniejszość, jednocześnie artykułując nasze życzenia wobec przyszłości. MANIFESTY zaklinają przyszłość mając nadzieję, że wizja ta może któregoś dnia się spełnić. Forma manifestu jest nieodłącznie związana z myśleniem utopijnym, pełnym nadziei, kreślącym spekulatywne scenariusze. Pozwala to na odwołanie się do kategorii fantazji i wyobraźni, które są fundamentem sztuk wizualnych.
Opieka kuratorska: Magdalena Franczak, Ludomir Franczak
Współpraca merytoryczna: Zuzanna Berent, Petr Dlouhý
Manifesty: Edwin Bendyk, Marcin Dymiter, Inga Levi, Maja ∀. Ngom, Margaret Amaka Ohia-Nowak, Jadwiga Sawicka, Kama Sokolnicka, szum (Agata Siniarska, Małgorzata Siniarska, Ilja Subkoff), Anna Witkowska, Jaśmina Wójcik,
Producentka: Diana Kołczewska
Dostępność: Sylwia Gumiela, Rafał Lis
Layout: kilku.com
Produkcja: Dzielnicowy Dom Kultury „Węglin”
Przygotowaliśmy audiodeskrypcję wystawy „Fałdy”.
Opis jest dostępny w pliku poniżej (otworzy się w nowej karcie).
Kama Sokolnicka, Fałdy - audiodeskrypcja (PDF, 116 KB)
Wystawę można oglądać do 23 maja w „Kiosku ze sztuką” przy DDK „Węglin”.
Dofinansowano ze środków Ministra Kultury i Dziedzictwa Narodowego pochodzących z Funduszu Promocji Kultury
EN
Kama Sokolnicka “Fałdy / The Folds” – 28.04-23.05 ART KIOSK
THE FOLDS (Lublin 2025)
cotton, steel, UV printing
various dimensions
Depending on the intention of the user, the curtain offers protection, emphasises importance, adds lightness, shields, but on the other hand, it also conceals and separates, it bars access and blocks view and possibly signals intentions which are not completely clear.
Gilles Deleuze in “The Fold” (le pli) perceives the world as a body of infinite folds, which entwine with compressed time and space. The fold, a world construction rule, leads to infinite continuation and constitutes a kind of description of keeping living mechanisms in their perpetual variability. In a Japanese Zen garden, which is composed of a certain number of stones, one of them is always hidden from view, regardless of the viewer’s perspective. The nature of mind is not able to spot at once all the elements of the image up to the horizon.
The first unveiling of “The Folds” appeared in the context of the European Capital of Culture (ECoC) 2017 in Wrocław. “The Folds” takes the form of a three-part relief set on the Barbara building in the midst of what mainly exemplifies the modernist architecture of Wrocław after the Second World War. Each part of the relief forms a curtain cast in white, self-cleaning concrete, the marble of modernity. The use of this material was supposed to be a cure-all for the housing crisis around the globe but all at a huge environmental cost. The washed-out antique relief represents the idea of democracy, which can be defined in different ways and changes over the years. “The Folds” were created in the context of the European Capital of Culture Wrocław 2016 when the “iron curtain” was still used to evoke emotions. In people’s minds, there is a constant struggle with its assembly and disassembly. The ECoC institution has been for years involved in the transformation of the function of this curtain - from dividing to decorative. Is this process successful? Does it make any difference in today’s world, which varies considerably from the one before a decade ago?
KAMA SOKOLNICKA - born in 1978 in Wrocław. Visual artist, designer of books, album covers, and illustrations. Her artistic practice is based on montage as a conceptual process. Observing the relationship between the transmitter and receptor, her works are observations on imperfections and errors in reading, listening, and understanding. Sokolnicka’s output is distinguished by restraint in the use of materials and differentiation in forms - whether it is collage, painting, object, site-specific installation, or concrete sculpture. Her works have been unveiled, among others, at the Liverpool Biennial, Museum of Contemporary Art in Belgrade, FRAC Alsace, Ludwig Museum in Budapest, Luleå Art Biennial, Kunsthaus Dresden, Beit Ha ‘ir in Tel Aviv, and Zachęta National Gallery of Art in Warsaw. She collaborates with the BWA Gallery in Warsaw.
About the project:
MANIFESTS FOR THE FUTURE is a continuation of the project of the same title that was carried out in 2021 at the “Węglin” District Community Cultural Centre in Lublin. The project consisted of seven realisations (Manifestos) displayed on an advertising column in front of the community centre. During the time of pandemic, it was one of the possible ways of communication with people from the neighbourhood. At that time, we asked questions about the role of the artist, recipient, and cultural institution in the then changing reality. In hindsight, if we look now at 2021, we find ourselves in the future. And what does it look like? What are the challenges that we should face and how do they differ from those that we faced three/four years ago?
MANIFESTOS FOR THE FUTURE is a multi-stage project, which by means of introducing contemporary problems, develops new solutions and creates a positive image of the world. It is an idea of a series of exhibitions, performative actions, and meetings, alongside a print and digital publication.
With the participation of artists and theorists, we try to describe the present and manifest our expectations to the future at the same time. MANIFESTOS conjure the future, hoping that this vision may one day come true. The form of a manifesto is strongly correlated with a utopian way of thinking, full of hope, conceiving speculative scenarios. This allows for reference to the categories of fantasy and imagination, which constitute a foundation of visual arts.
Curatorial care: Magdalena Franczak, Ludomir Franczak
Professional cooperation: Zuzanna Berent, Petr Dlouhý
Manifestos: Edwin Bendyk, Marcin Dymiter, Inga Levi, Maja ∀. Ngom, Margaret Amaka Ohia-Nowak, Jadwiga Sawicka, Kama Sokolnicka, szum (Agata Siniarska, Małgorzata Siniarska, Ilja Subkoff), Anna Witkowska, Jaśmina Wójcik,
Producer: Diana Kołczewska
Accessibility: Sylwia Gumiela, Rafał Lis
Layout: kilku.com
Production: “Węglin” District Community Cultural Centre
Co-financed by the Polish Ministry of Culture and National Heritage with resources from the Fund for the Promotion of Culture
Translated by Oliwia Majewska and Wiktoria Kwiatkowska
