Kama Sokolnicka “Fałdy / Folds” – 28.04-23.05 KIOSK ZE SZTUKĄ
FAŁDY (Lublin 2025)
bawełna, stal, druk UV, różne wymiary
Zasłona, w zależności od tego, jak użyta chroni, podkreśla wagę, dodaje lekkości, osłania, może jednak też ukrywać, dzielić, utrudniać dostęp lub zasłaniać widok, sygnalizując nietransparentne intencje.
W „Fałdzie” (le pli) Gilles Deleuze interpretuje świat jako ciało nieskończonych fałd, które przeplatają się przez skompresowane czas i przestrzeń. Fałda – zasada budowy świata prowadzi do nieskończoności kontynuacji, jest rodzajem opisu zachowania mechanizmów żywych w ich nieustannej zmienności. W japońskim ogrodzie zen, skomponowanym z określonej ilości kamieni, jeden kamień jest zawsze ukryty przed wzrokiem, niezależnie od perspektywy widza. Natura umysłu nie jest w stanie objąć jednocześnie wszystkich elementów obrazu aż po horyzont.
Pierwsza odsłona „Fałd” pojawiła się we Wrocławiu w 2017 roku ramach działań ESK. Jest to trzyczęściowy relief, osadzony na ścianie budynku Barbary, pośród tego, co w głównej mierze stanowi przykład modernistycznej architektury Wrocławia po II wojnie światowej. Części reliefu to zasłony odlane w białym, samoczyszczącym betonie – marmurze współczesności. Beton miał być panaceum na kryzysy mieszkaniowe, jednak jego produkcja odbywa się ogromnym kosztem środowiska naturalnego. Sprany antyk reliefu odnosi się do idei demokracji, która jest różnie definiowana i zmienia się na przestrzeni wieków. Fałdy powstały w kontekście Europejskiej Stolicy Kultury Wrocław 2016, kiedy w społeczeństwach europejskich pojęcie „żelaznej kurtyny” nadal wywoływało emocje. W ludzkich umysłach wciąż przebiega jej nieustanny montaż i demontaż. Instytucja ESK od lat bierze udział w transformacji funkcji tej kurtyny – z dzielącej w dekoracyjną. Czy proces ten przebiega pomyślnie? Czy i jakie ma znaczenie w dzisiejszości, jakże innej od tej sprzed niemal dekady?
KAMA SOKOLNICKA – urodzona w 1978 we Wrocławiu. Artystka wizualna, projektantka książek, okładek albumów oraz ilustracji. Jej praktyka artystyczna opiera się na montażu jako procesie konceptualnym. Obserwując relacje zachodzące między przekaźnikiem a receptorem, jej prace są uwagami na temat niedoskonałości i błędów w czytaniu, słuchaniu i rozumieniu. Jej prace charakteryzuje powściągliwość w użyciu materiałów oraz zróżnicowane pod względem formy – od kolażu, malarstwa, obiektu, instalacji site-specific, po rzeźbę betonową. Jej prace były prezentowane m.in. na Liverpool Biennial, Museum of Contemporary Art in Belgrad, FRAC Alsace, Ludwig Museum w Budapeszcie, Luleå Art Biennial, Kunsthaus Dresden, Beit Ha ‘ir w Tel Awiwie i Zachęta – Narodowa Galeria Sztuki w Warszawie. Współpracuje z galerią BWA Warszawa.
O projekcie:
MANIFESTY DLA PRZYSZŁOŚCI to kontynuacja projektu o tym samym tytule, który był realizowany w 2021 roku w Dzielnicowym Domu Kultury „Węglin” w Lublinie. Miał on formę siedmiu realizacji (Manifestów) eksponowanych na słupie przed domem kultury, który w tamtych, pandemicznych, warunkach był jednym z możliwych sposobów komunikacji z mieszkańcami dzielnicy. Zadawaliśmy wtedy pytania o rolę artysty, odbiorcy i instytucji kultury w zmieniającej się rzeczywistości. Tymczasem, patrząc z dzisiejszej perspektywy na rok 2021, znaleźliśmy się w przyszłości. Jak zatem ona wygląda? Jakie są wyzwania, które stoją przed nami i czy są one tak różne od tych sprzed trzech/czterech lat?
MANIFESTY DLA PRZYSZŁOŚCI są wieloetapowym projektem, który opowiadając o problemach współczesności, wypracowuje nowe rozwiązania, kreując pozytywny obraz świata. Jest to propozycja cyklu wystaw, działań performatywnych i spotkań, którym towarzyszyć będzie publikacja dostępna w wersji drukowanej i cyfrowej.
Przy udziale artystx i teoretyx kultury, staramy się opisać teraźniejszość, jednocześnie artykułując nasze życzenia wobec przyszłości. MANIFESTY zaklinają przyszłość mając nadzieję, że wizja ta może któregoś dnia się spełnić. Forma manifestu jest nieodłącznie związana z myśleniem utopijnym, pełnym nadziei, kreślącym spekulatywne scenariusze. Pozwala to na odwołanie się do kategorii fantazji i wyobraźni, które są fundamentem sztuk wizualnych.
Opieka kuratorska: Magdalena Franczak, Ludomir Franczak
Współpraca merytoryczna: Zuzanna Berent, Petr Dlouhý
Manifesty: Edwin Bendyk, Marcin Dymiter, Inga Levi, Maja ∀. Ngom, Margaret Amaka Ohia-Nowak, Jadwiga Sawicka, Kama Sokolnicka, szum (Agata Siniarska, Małgorzata Siniarska, Ilja Subkoff), Anna Witkowska, Jaśmina Wójcik,
Producentka: Diana Kołczewska
Dostępność: Sylwia Gumiela, Rafał Lis
Layout: kilku.com
Produkcja: Dzielnicowy Dom Kultury „Węglin”
Dofinansowano ze środków Ministra Kultury i Dziedzictwa Narodowego pochodzących z Funduszu Promocji Kultury
